Autor: Zoran Tepšić, dr.med.dent.

Ekstrakcija zuba najizvođeniji je zahvat u cjelokupnoj povijesti dentalne medicine, od 6000. g. pr. n. e. do danas. Krajem 19. stoljeća osnivaju se prve udruge stomatologa i postavljaju se temelji procedure, opisi ekstrakcijskih tehnika i uvodi se anestezija kao dio procedure. U 20. stoljeću ekstrakcija zuba postala je rutinski zahvat zahvaljujući standardizaciji postupaka i instrumenata, velikom broju izvedenih zahvata kao i vrlo opsežnom stručnom literaturom. Početkom 21. stoljeća, kao dio procedure ekstrakcije zuba, uvode se postupci atraumatske ekstrakcije, separacije korjenova, kirurško šivanje kao i augmentacije alveole ekstrahiranog zuba kako bi se smanjile post ex komplikacije i ubrzalo zacjeljivanje rane.

Iako ekstrakcijske tehnike napreduju svakodnevno, najznačajnija negativna posljedica ekstrakcije zuba je prisutna i dalje  –  postekstrakcijska resorpcija alveolarnog nastavka.

Resorpcija alveolarnog nastavka je multikauzalna, naročito bukalne stijenke alveolarnog nastavka. Bukalna stijenka alveolarnog nastavka vrlo je tanka (prosječna debljina je 1mm) i integralni je dio bukalnog kompleksa koji čine cement korijena zuba, parodontni ligament, koštana stijenka, periost i meka tkiva. Mnogi autori danas je definiraju kalcificiranim parodontnim ligamentom i kao takvom u potpunosti ovisnom o zajedničkoj krvnoj opskrbi parodontnog ligamenta i periosta. Prekidom te krvne opskrbe nakon ekstrakcije zuba bukalna stijenka resorbira se u kratkom roku od nekoliko mjeseci, što dovodi do posljedične resorpcije alveolarnog nastavka.

Suvremena dentalna medicina postavlja sve više ciljeve pred stomatologe, funkcionalni i estetski zahtjevi puno su kompleksniji, kao i očekivanja pacijenata.

Postekstrakcijska resorpcija danas je najveći izazov protetske opskrbe pacijenata bez obzira na to radi li se o fiksnoj ili mobilnoj protetici ili o implantološkim rješenjima, što je dovelo do razvitka nove discipline dentalne medicine: augmentacije kosti i mekih tkiva.

Dentalna industrija svakim danom odgovara na te zahtjeve ponudom novih koštanih i mekotkivnih nadomjestaka (graftova), raznim oblicima i vrstama membrana, vijaka, pinova, laminama, kirurškim setovima za podizanje dna  sinusa, separacijama kosti, kratkim implantatima, zigomatičnim, pterigoidnim, intranazalnim implantatima, all on x protokolima iz samo jednog razloga: postekstrakcijske resorpcije alveolarnog nastavka.

Biološki vođena ekstrakcija – bio ex

Bio ex (biologically guided extraction) je koncept ekstrakcije zuba koji je razvijen kako bi se u potpunosti sačuvala arhitektura bukalnog kompleksa alveolarnog nastavka. Cilj koncepta je atraumatski ekstrahirati zub, sačuvati bukalnu stijenku i augmentirati alveolu isključivo autolognim tkivom u samo jednom posjetu.

Tri su osnovna elementa cijelog koncepta:

1. PET (partial extraction therapy)

 2. Dentinski  graft)

 3. PRF

• PET

Tehnike Socket shield, pontic site i root submergence zajedno čine PET (partial extraction therapy). Osnovna značajka tih tehnika je prezervacija bukalne stijenke alveolarnog nastavka ostavljanjem dijela ili cijelog korijena u alveoli.

• Dentinski graft

Autologni dentinski graft koji dobivamo transformacijom ekstrahiranog zuba ili korijena mehaničkim čišćenjem, kirurškim usitnjavanjem i kemijskom dezinfekcijom po točno određenom protokolu.

• PRF

Fibrin obogaćen trombocitima (platelet rich fibrin) je autologni biomaterijal koji dobivamo iz periferne krvi pacijenta nakon venepunkcije i centrifuge po točno određenom protokolu.

Autologna tkiva – dentinski nadomjestak (graft) i prf zajedno u sinergiji potenciraju prednosti svakoga od njih i njihovim miješanjem dobivamo autologni kompozitni graft.

SLUČAJ 1:

SLUČAJ 2:

SLUČAJ 3: